Praktyka wskazuje, że we wniosku (oprócz dowodów z dokumentów) zgłaszane i dodatkowo przeprowadzane przez sąd są:

  1. Dowód z wysłuchania dłużnika. Nie ma tu mowy o przesłuchaniu informacyjnym, które występuje w procedurze cywilnej. Sąd, dopuszczając w postępowaniu o ogłoszenie upadłości dowód z wysłuchania stron, odbiera przyrzeczenie (art. 299 k.p.c. i następne) i wysłuchuje dłużnika. Jego wysłuchanie następuje z zachowaniem przepisów Kodeksu postępowania cywilnego o przesłuchaniu stron i może nastąpić zarówno na rozprawie, jak i na posiedzeniu niejawnym. Zdarza się, że to wysłuchanie z różnych względów nie jest możliwe na rozprawie przed sądem (np. z powodu choroby, długiej nieobecności). W takiej sytuacji sąd może zarządzić złożenie tych wyjaśnień na piśmie z podpisem notarialnie poświadczonym, pod rygorem odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywych zeznań. To pisemne wyjaśnienie dłużnika jest dowodem w sprawie, traktowanym tak samo jak złożenie wyjaśnień przed sądem. Wysłuchanie dłużnika to jego uprawnienie, ale bez przeprowadzenia tego dowodu sąd także może rozpoznać wniosek o ogłoszenie upadłości. Niestawianie się na posiedzenie sądu, na którym miało nastąpić wysłuchanie, nie uniemożliwia sądowi wydania orzeczenia w przedmiocie ogłoszenia upadłości. Tak też orzekł Sąd Najwyższy w wyroku z 3.03.2004 r. (I PK 278/03, Monitor Prawniczy 2004, nr 3, s. 343), w którym stwierdził, iż rozpoznając wniosek o ogłoszenie upadłości przedsiębiorcy sąd nie jest zobowiązany do wysłuchania podmiotu, którego upadłość ma orzec. Należy przyjąć, że w przypadku gdy dłużnikiem jest osoba fizyczna, to w tym charakterze (dłużnika, a nie świadka) przesłuchuje się ją (a nie np. członków jej rodziny). W odniesieniu do osób prawnych należy przyjąć generalne założenie, że sąd przesłuchuje osoby wchodzące w skład organu mającego uprawnienie do reprezentacji i składania oświadczeń w imieniu podmiotu. Jeżeli organy te są wieloosobowe, wysłuchując dłużnika sąd decyduje, czy przesłuchać tylko tego reprezentanta, który wystąpił z wnioskiem o ogłoszenie upadłości, czy tylko innych reprezentantów lub też wszystkich. Wysłuchanie innych osób wymienionych w art. 30 ust. 1 PUiN, a więc wierzyciela będącego wnioskodawcą, organu założycielskiego przedsiębiorstwa państwowego oraz przedstawiciela ministra właściwego do spraw Skarbu Państwa, następuje w sposób określony w art. 217 PUiN. Może to nastąpić zarówno na posiedzeniu niejawnym, jak i rozprawie, ustnie bądź pisemnie bez ograniczeń wynikających z art. 30 ust. 2 i 3 PUiN (tj. bez odebrania przyrzeczenia i bez pisma z podpisem notarialnie poświadczonym).
  2. Dowód z opinii biegłego. Na etapie rozpoznawania wniosku o ogłoszenie upadłości sąd najczęściej dopuszcza dowód z opinii biegłego, kiedy chce sprawdzić rzeczywisty stan techniczny majątku dłużnika, jego rynkową wartość albo też w celu ustalenia okoliczności, od których zależy możliwość wykonania ewentualnego układu (a zwłaszcza czy przedsiębiorstwo nadaje się do restrukturyzacji). Wobec istnienia w PUiN przepisów dotyczących orzekania w sprawach zakazu prowadzenia działalności gospodarczej powodujących konieczność ustalenia, w jakiej dacie zaistniał stan niewypłacalności dłużnika (a więc kiedy nastąpiło zaprzestanie wykonywania zobowiązań lub kiedy jego zobowiązania przekroczyły wartość jego majątku), sądy często w zakresie ustalania tego momentu posługują się dowodem z opinii biegłych. Ze względu na to, że często jest to kontrowersyjne, dobór właściwych biegłych w tym zakresie jest szczególnie istotny.

Poza korzystaniem z dokumentów oraz wskazanymi dowodami Sąd może uznać za celowe przeprowadzenie innych (np. oględziny lub zeznania świadków).