Niewłaściwa organizacja praca i permanentne, systematyczne powierzanie menedżerowi, kierownikowi lub innej osobie kierującej przedsiębiorstwem obowiązków poza standardowymi godzinami pracy może stanowić podstawę do skutecznego dochodzenia zapłaty dodatku za pracę w godzinach nadliczbowych. Taka konkluzja płynie z wyroku Sądu Najwyższego z 24.06.2013 r., II PK 350/12, który zauważył, iż choć – co do zasady – kierownikowi zakładu nie przysługuje dodatek za pracę w godzinach nadliczbowych wykonywaną w razie konieczności (zob. art. 1514 k.p.), to może mieć on do niego prawo, gdy pracodawca stale powierza mu wykonywanie obowiązków w nadgodzinach. W uzasadnieniu powołanego orzeczenia Sąd Najwyższy podkreślił, że nie jest możliwe „stosowanie takich rozwiązań organizacyjnych, które z założenia wymagałyby stałego wykonywania pracy w godzinach nadliczbowych”, zaś „w razie sporu o wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych osoby zatrudnionej na stanowisku kierowniczym konieczne jest ustalenie, czy praca była wykonywana ponad normy czasy pracy oraz, czy ponadnormatywne świadczenie pracy wynikało ze szczególnych okoliczności i było czymś nadzwyczajnym i wyjątkowym. Z całą pewnością nie można tak stwierdzić jeżeli praca ta była świadczona stale lub w sposób powtarzający się i wynikała z wadliwej organizacji pracy”.