„Hipoteka przymusowa nie jest środkiem egzekucyjnym. W konsekwencji nie jest dopuszczalne wpisanie jej na nieruchomości, której zbycie na skutek wniesienia skargi pauliańskiej zostało uznane za bezskuteczne” (wyrok Sądu Najwyższego z 21.08.2013 r., II CSK 17/13, opubl. MoP 2013/18/956).
Z powołanego rozstrzygnięcia Sądu Najwyższego wynika, iż wierzyciel dysponujący tytułem wykonawczym przeciwko dłużnikowi, który uzyskał następnie wyrok uznający za bezskuteczną (wobec niego) czynność prawną dłużnika z osobą trzecią, nie może ustanowić hipoteki przymusowej na nieruchomości, która w wyniku tej czynności wyszła z majątku dłużnika. Skutkiem wyroku uwzględniającego skargę pauliańską nie jest uznanie osoby trzeciej za dłużnika wierzyciela. Wierzyciel może „zaledwie” skierować egzekucję do przedmiotu, który wyszedł z majątku dłużnika, jednak „nie może na podstawie tytułu wykonawczego wydanego przeciwko dłużnikowi oraz wyroku uwzględniającego skargę pauliańską wszcząć egzekucji przeciwko osobie trzeciej w celu zaspokojenia wierzytelności chronionej skargą pauliańską ani przyłączyć się do takiej egzekucji” (zob. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 12.12.2012 r., III CZP 79/12).
Wierzyciel dysponujący korzystnym dla siebie rozstrzygnięciem skargi pauliańskiej powinien – w celu uzyskania zaspokojenia należnych mu roszczeń – skierować egzekucję do przedmiotu, którego wyjście z majątku dłużnika zostało uznane za bezskuteczne. Ustanowienie na tym przedmiocie hipoteki przymusowej jest bowiem – jak wynika z powołanego wyroku Sądu Najwyższego – niedopuszczalne.
